LEKCJE HISTORII BOHDANA KOSIŃSKIEGO 19.11.2017 Udostępnij

Bohdan Kosiński, zanim został reżyserem, służył w marynarce wojennej. Wrażliwy na sprawy społeczne z pasją oddał się realizacji filmów dokumentalnych, a za swoje wyjątkowe osiągnięcia w tej dziedzinie otrzymał w 1998 roku Smoka Smoków na Krakowskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych.

W latach 1956-2000 zrealizował kilkadziesiąt obrazów dokumentujących przemiany jakie w ciągu tych pięćdziesięciu lat stopniowo zachodziły w kraju. Lektura jego filmów jest więc prawdziwą lekcją historii. Prowadzone obecnie, w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie, prace rekonstrukcyjne obejmują dwa filmy, które nakręcił w latach 60-tych.

„Feldpost Osten 1942-44”, reż. Bohdan Kosiński, 1965, 17 min.
Kanwą, na której powstał ten film, są listy pisane przez żołnierzy Wermachtu z frontu wschodniego do swoich bliskich. Korespondencja ta została przechwycona przez AK i nigdy nie trafiła do odbiorców. Z odczytywanych fragmentów poznajemy nie tylko bardzo osobiste wyznania tych młodych mężczyzn, ale również przerażający mechanizm zaślepienia ideologią nazizmu, któremu bezrefleksyjnie się poddali.

„Wersal – Poczdam”, reż. Bohdan Kosiński, 1968, 16 min.
W tym z kolei dokumencie reżyser stara się uchwycić niespokojne dzieje kształtowania się polskich granic, a co za tym idzie i samej idei naszej państwowości, zarówno po pierwszej, jak i drugiej wojnie światowej.

Kategorie

Filmy dokumentalne

Cyfrowej rekonstrukcji w WFDiF w Warszawie, zostało już poddanych około stu osiemdziesięciu filmów, produkowanych od lat czterdziestych, po lata dziewięćdziesiąte ubiegłego wieku. Znajdują się wśród nich portrety filmowe polskich miast, dokumenty obrazujące życie codzienne na wsi, portrety sportowców, artystów oraz przedstawicieli innych – często zanikających – profesji. Ciekawy jest również filmozbiór, w którym główną rolę gra muzyka. To dzięki niemu poznamy bliżej m.in. cały ten jazz, tak popularny w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Wśród zrekonstruowanych filmów znajdują się między innymi filmy Karabasza, Kieślowskiego, Łozińskiego, Munka, czy Ślesickiego. Filmy te składają się na bogatą historię polskiej szkoły dokumentu.